چرا صفر را صفر ناميده اند؟ + اعمال ماه صفر

چرا صفر را صفر ناميده اند؟ + اعمال ماه صفر

مجموعه: متفرقه ديني

جمعه مصادف با آغاز ماه صفر دومين ماه قمري است؛ ماهي که به نحوست معروف است.

ماه صفر که بنا به روايتي ، روز اول آن روز واردشدن کاروان اسراي کربلا به شام است و حوادث تلخ ديگري از جمله شهادت دختر 3 ساله امام حسين (ع)،رحلت جانگداز پيامبر اکرم (ص) در روز 28 اين ماه  واقع شده و پايان ماه نيز مصادف با شهادت هشتمين پيشواي شيعيان امام رضا (ع) مي باشد.

چرا صفر را صفر ناميده اند؟
در نامگذاري اين ماه، دو وجه ذکر کرده ‏اند:
1. از «صُفْرَة (زردي)» گرفته شده؛ زيرا زمان انتخاب نام، مقارن فصل پاييز و زردي برگ درختان بوده است.
2.از «صِفْر (خالي)» گرفته شده؛ زيرا مردم پس از پايان ماه‏هاي حرام، رهسپار جنگ مي‏ شدند و شهرها خالي مي‏ شد.
اين ماه، معروف به شومي و بدشگوني است. از پيامبر اکرم (ص) درباره ماه صفر، چنين نقل شده است:
هر کس خبر تمام شدن اين ماه را به من دهد، بشارت بهشت را به او مي‏دهم.

برخي اعمال ماه صفر
1-در اين ماه، به دادن صدقه اهتمام بيشتري شود
 پيامبر اکرم (ص) در باب صدقه دادن مي فرمايند : " لبخند تو بر روي برادرت صدقه است ، امر به معروف و نهي از منکر کردنت صدقه است ، رهنمايي کسي که راه را گم کرده صدقه است و دور کردن سنگ و خا ر و استخوان از راه صدقه است . "

2-براي ايمني از بلاها، دعاي زير هر روز ده مرتبه خوانده شود:
يا شَديدَ الْقُوي‏ وَيا شَديدَ الْمِحالِ يا عَزيزُ يا عَزيزُ يا عَزيزُ ذَلَّتْ بِعَظَمَتِکَ جَميعُ خَلْقِکَ فَاکْفِني‏ شَرَّ خَلْقِکَ يا مُحْسِنُ يا مُجْمِلُ يا مُنْعِمُ يا مُفْضِلُ يا لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ سُبْحانَکَ اِنّي‏ کُنْتُ مِنَ الظَّالِمينَ فَاسْتَجَبْنا لَهُ وَنَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَکَذلِکَ نُنْجِي الْمُؤْمِنينَ وَصَلَّي اللَّهُ عَلي‏ مُحَمَّدٍ وَ الِهِ‏ الطَّيِّبينَ الطَّاهِرينَ! (مفاتيح الجنان)
اي سخت نيرو، و اي سختگير! اي عزيز، اي عزيز، اي عزيز! خوارند از بزرگي‏ات همه خلقت. پس کفايت کن از من شرّ خلق خودت را، اي احسان بخش! اي نيکوکار! اي نعمت بخش! اي عطا دِه! اي که معبودي جز تو نيست! منزّهي تو! به راستي من از ظالمانم. اجابت کرديم برايش و نجاتش داديم از غمّ و همچنين نجات دهيم مؤمنان را، و رحمت کند خدا بر محمّد و آل پاک و پاکيزه‏اش!

3-ـ «سيّد بن طاووس» نقل کرده است: در روز سوم ماه صفر، دو رکعت نماز بخوان که در رکعت اوّل سوره «حمد» و سوره «انّا فتحنا» (فتح) و در رکعت دوم سوره «حمد» و سوره «توحيد» قرائت شود و پس از سلام نماز، صد بار صلوات بفرست و صد بار آل ابى سفيان را لعنت کن و صد مرتبه استغفار نما و آنگاه حاجت خويش را از خداوند بخواه. (ان شاء اللّه به هدف اجابت مى رسد).( اقبال، صفحه 587)

4ـ در روز اربعين (بيستم ماه صفر) زيارت امام حسين(عليه السلام) مستحبّ است و مورد تأکيد قرار گرفته. در روايتى که «شيخ طوسى» از امام حسن عسکرى(عليه السلام) نقل کرده، چنين آمده است: نشانه هاى مؤمن پنج چيز است: به جاى آوردن پنجاه و يک رکعت نماز (17 رکعت نماز واجب و 34 رکعت نافله) و زيارت اربعين (امام حسين(عليه السلام)) و انگشتر را بر دستِ راست نهادن، و پيشانى را به هنگام سجده بر خاک گذاردن و بسم الله الرّحمن الرّحيم را در نماز بلند گفتن.(2)

مناسبت هاي ماه صفر
اوّل ماه صفر:
آغاز جنگ صفّين، مطابق نقل مورّخان در سال 37 هجرى است. جنگ صفّين از سوى اميرمؤمنان(عليه السلام) و لشکريانش، در برابر معاويه و سپاه غارتگر شام، آغاز شد و مدّت 110 روز طول کشيد،(2) و در آستانه شکست لشکر شام، عمرو عاص خدعه اى به کار زد و قرآن ها را بر سر نيزه کردند و داستان تأسّف بار حکمين پيش آمد.
همچنين در اين روز در سال 61 هجرى (بنا بر روايتى) سرِ مبارک حضرت سيّدالشّهدا(عليه السلام) را همراه کاروان اهل بيت(عليهم السلام)وارد شهر شام کردند.

دوم ماه صفر:
روز شهادت زيد بن على بن الحسين(عليه السلام) پس از قيام بر ضدّ بنى اميّه در سال 120 هجرى است; وى به هنگام شهادت 42 سال داشت.

هفتم ماه صفر:
بنا بر نقل شيخ مفيد و کفعمى، روز شهادت امام حسن مجتبى(عليه السلام) است.
همچنين ولادت امام کاظم(عليه السلام) طبق روايتى در سال 128، در اين روز در منطقه «ابواء» (محلّى ميان مکّه و مدينه) واقع شده است. اين روز از جهتى روز حزن و از جهتى روز سرور است.

بيستم ماه صفر:
روز اربعين امام حسين(عليه السلام) است; بنابر نقل جمعى از بزرگان مانند شيخ مفيد، شيخ طوسى و کفعمى، جابر بن عبداللّه انصارى در اين روز براى زيارت امام حسين(عليه السلام) به کربلا آمد و همين روز، روزى است که اهل بيت امام حسين(عليه السلام) طبق روايتى از شام به مدينه آمدند.
ولى در ارتباط با آمدن اهل بيت حسينى(عليه السلام) در روز اربعين به کربلا ميان مورّخان گفتگوست; مرحوم حاج شيخ عبّاس قمى در «منتهى الآمال» از سيّد بن طاووس نقل مى کند که اهل بيت حرم حسينى(عليه السلام) در مسير بازگشت به مدينه، نخست به کربلا آمدند و زمانى به آنجا رسيدند که جابربن عبدالله انصارى و گروهى از بنى هاشم به زيارت امام حسين و يارانش آمده بودند (و با توجه به اينکه جابر در بيستم صفر به کربلا آمد، بنابراين اهل بيت نيز ورودشان به کربلا همان روز بود).

اما مرحوم حاج شيخ عباس قمى با توجه به نقل ديگر مورّخان و قرائن و شواهد ديگر، ورود اهل بيت(عليهم السلام) را در بيستم صفر (اربعين حسينى) به کربلا بسيار بعيد مى داند و از شيخ مفيد و شيخ طوسى نقل مى کند که اهل بيت(عليهم السلام) روز بيستم صفر از شام به مدينه مراجعت کردند.

بيست و هشتم ماه صفر:
در چنين روزى، در سال يازدهم هجرى، رسول گرامى اسلام(صلى الله عليه وآله) وفات يافت و همه مورّخان اتّفاق دارند که روز وفات آن حضرت، روز دوشنبه بود و آن حضرت به هنگام وفات شصت و سه سال از عمر مبارکشان مى گذشت.
همچنين بنا بر نقل جمعى از علما و مورّخان، روز بيست و هشتم صفر سال 50 هجرى، روز شهادت امام حسن مجتبى(عليه السلام) است و اين روايت بيشتر در ميان شيعيان مشهور است تا روايت هفتم ماه صفر.

روز آخر ماه صفر:
بنا بر قول «شيخ طبرسى» و «ابن اثير» آخر ماه صفر سال 203 هجرى، روز شهادت امام رضا(عليه السلام) است که در سنّ پنجاه و پنج سالگى، توسّط مأمون عبّاسى مسموم شده و به فيض شهادت نائل آمدند.

منبع: qudsonline.ir
mashreghnews.ir